جدول جو
جدول جو

معنی مظفر کرمانی - جستجوی لغت در جدول جو

مظفر کرمانی
(مُ ظَفْ فَ رِ کِ)
میرزامحمد تقی پسر میرزا کاظم طبیب بود و در علوم عقلی و نقلی مرتبۀ عالی یافته به صحبت مشایخ عهد رغبت نموده و به مواظبت ذکر و فکر و تخلیه و تجلیه و تزکیه و تصفیه به مقامات بلند رسید. در نظم و نثر تحقیقات کرده. محققین کرمان او را مولوی کرمانی خوانند و نظیر مولوی رومی دانند. دیوان اشعار و مثنویاتش دیده شد. در شاعری نظیر متقدمین است. در سنه 1215 هجری قمری در عراق عرب درگذشته. اشعارش تازه و رنگین است. او راست: رسالۀ مجمعالبحار در تفسیر بحرالاسرار و مشتاقیه و خلاصهالعلوم و کبریت احمر. از اوست:
دهر چون باغ و شجر چرخ و ثمر انسان است
باغبان حضرت خلاق علی الشان است.
کیست انسان بحقیقت بنگر صاحبدل
که تن خاکی او با دل و دل با جان است.
و نیز:
خیمه چو زد در جهان حضرت سلطان عشق
کون ومکان آمدند بندۀ فرمان عشق
عشق چو چوگان ناز در کف قدرت گرفت
نه فلک آمد چو گوی در خم چوگان عشق.
و نیز:
فریادز مکر نفس کاذب
امارۀ مستبد لاعب
لاهی ز معارج و مقامات
ساهی ز مدارج و مراتب
غافل ز حقایق و معارف
زاهل ز مکارم و مناقب
همواره انیس با اباعد
پیوسته جلیس با اجانب
با مکر هوا شده معانق
از ذکر خدا شده مجانب.
و رجوع به مجمعالفصحاء ج 2 ص 447 تا 450 و ریاض العارفین ص 281 شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(ظَ فَ)
میرزا کاظم کرمانی، خلف میرزا محمدتقی کرمانی. از اکابر محققین است. وی در شباب تحصیل علوم متداوله کرد و در حکمت طبیعی که فن موروثی اوست ماهر و قادر است. هم از آغاز جوانی طالب مطالب عرفانی و به خدمت جمعی از اهل حال و ارباب کمال رسیده و معاشرت ایشان را گزیده. همانا به میرزا محمدحسین رونق کرمانی اخلاص داشته. در کرمان صحبتش اتفاق افتاد درهنگامی که فقیر در آن شهر مریض بود در علاج نهایت دقت فرمود. قصائد خوب و غزلیات مرغوب دارد. از اوست:
تو و خار مغیلان زاهدا در طی ّ منزلها
من و راه خرابات و طواف کعبۀ دلها
در این منزل که پرخوف است ما درخواب و همراهان
ز خوف رهزنان بستند پیش از وقت محملها.
(از ریاض العارفین رضاقلیخان هدایت)
لغت نامه دهخدا
(مُ عَطْ طَ رِ کِ)
محمد مهدی بن محمد شفیع، از عارفان قرن سیزدهم هجری است. وی از شاگردان میرزا محمد تقی کرمانی بود و از میرزا محمد حسین ملقب به رونق علیشاه اجازه گرفته بود. به امر پادشاه قاجار به پایتخت آورده شد و به سعایت بدخواهان مورد خشم واقع گردید و بعد از یک هفته به سال 1217 هجری قمری درگذشت. این رباعی از اوست:
زنهار دلا به دهر مایل نشوی
وزحق نشوی نفور باطل نشوی
در عالم بیوفا که خواب است و خیال
یک لحظه ز ذکر دوست غافل نشوی.
و رجوع به ریاض العارفین ص 305 شود
لغت نامه دهخدا